Iedere bank of verzekeraar die zich deels wil laten nationaliseren, kan zich
vanaf nu bij Wouter Bos melden. Op het ministerie van Financiën ligt 20
miljard klaar.

Het geld is voor gezonde financiële ondernemingen, die door de
financiële crisis toch in de problemen zijn gekomen.

Net als woensdag zijn Britse collega Alistair Darling, kiest Bos voor een
proactieve, agressieve benadering. Na zich weken van incident naar incident
te hebben laten voeren, grijpt de minister het initiatief.

Nederland heeft nu een standaard reddingspakket voor alle banken en
verzekeraars die in de problemen komen. De sector weet waar het aan toe is.
Dat zou voor de broodnodige rust moeten zorgen.

Er zitten nog meer mooie kanten aan het reddingsplan. Bos eist in ruil voor
zijn hulp een belang in de bank en een zetel in het bestuur. Daarmee is het
geen simpele bail-out van zich misdragende bankiers – zoals je met wat kwade
wil het Amerikaanse reddingsplan wel kan typeren.

In Nederland heeft een redding een forse prijs. Bankiers raken de macht in hun
bedrijf gedeeltelijk kwijt en moeten zich schikken naar de eisen van de
overheid.

Zo kondigde Bos aan dat hij als mede-eigenaar eisen zal stellen aan het
beloningsbeleid. Absurde salarissen en belachelijke bonussen zijn dan
eindelijk verleden tijd.

Dat is meer dan symboolpolitiek. Pas als er een einde komt de
zelfverrijking van de top, kan de bevolking de bankensector weer gaan
vertrouwen.

Oneerlijke concurrentie ten opzichte van banken die geen staatssteun nodig
hebben, zal Bos ook verbieden. De ‘wij zijn veilig’-advertentie van ABN Amro
van afgelopen week, is niet voor herhaling vatbaar.

De belangrijkste uitkomst van het reddingsplan moet uiteindelijk zijn dat
banken elkaar weer gaan vertrouwen. Pas als het interbancaire geldverkeer in
Nederland weer op gang komt, kan Bos vaststellen dat zijn plan werkt.

In Groot-Brittannië heeft de overheid daarom expliciet gesteld dat
alleen banken die bereid zijn om ook aan elkaar geld te lenen, voor
staatssteun in aanmerking komen.

Of zo’n harde eis ook in Nederland wordt gesteld, is niet duidelijk.
DNB-president Nout Wellink, die samen met Bos de plannen aan de pers
uitlegde, deed over dit onderwerp een wat cryptische uitspraak. “Er zijn
gevallen waarin dit soort voorwaarden van goed financieel gedrag ook
gehanteerd worden”, zei hij.

De man krijgt natuurlijk ook al weken lang te weinig nachtrust, maar deze
uitspraak verdient nog nadere toelichting. Bereidheid om te lenen aan andere
banken moet een duidelijke voorwaarde zijn om voor de miljarden van Bos (of
beter: van alle Nederlanders) in aanmerking te komen.

Of het nieuwe reddingsplan het keerpunt in de crisis in Nederland is,
valt nu nog niet te zeggen. De aard en omvang van het plan lijken in elk
geval aardig te kloppen.

Dit artikel is oorspronkelijk verschenen op z24.nl